Bir Nesil Ağlıyor

Tinto Brass ismini kim bilmez ki. O, bir neslin babası sayılabilecek büyük bir vizyonu ve hayata çok başka bir bakış açısı olan inanılmaz yaratıcı bir insandı. Her erkeğin izlemem deyip de günü ve yeri geldiği zaman övünçle ve büyük bir gururla ortaya çıkardığı veya çıkarmak zorunda kaldığı "mikili" film arşivlerinin en temel taşlarını oluşturam filmlerin yönetmenidir o. Kimileri için Bergmanlar, Felliniler, Godardlar, Fassbinderler varken kimileri için de sadece o vardır. Çünkü o, bu işi adeta bir tekel haline getirmiş ve sadece "eğlencelik" filmler değil eğlencelik olmasının yanı sıra o filmlerin sanatsal bir baş yapıt olmasını sağlamıştır. Ken Loach, filmlerinde futbolu nasıl tapılası bir unsur olarak resmediyorsa Tinto Brass da kadın poposunu aynı kefeye koymuştur. İsim yapmış her yönetmen, filmlerinde kendi imzasını taşıyan bir sembol kullanır. Örneğin Spider-Man'in yönetmeni Sam Raimi her filminde eski model sarı arabasını mutlaka göstermiştir. Çünkü o araba Raimi'nin imzasıdır. Tinto Brass ise çok sevdiği ve doktorlarla kapışmasına neden olan günde 10 kadar içtiği Küba purolarını kullanır. Purosuz film Brass için yoğurtsuz iskender gibidir çünkü. Peki şimdi NBA play-off'ları başlamış, maçlar oynanmış, Howard en iyi savunmacı ödülünü almışken yani bahsedilmeye değer bi dolu konu varken niye Tinto Brass'tan söz ediyoruz. İşte Brass'ın içtiği o Küba puroları onun beyin kanamasına yol açmış ve dün yoğun bakıma alınmış. 77 yaşındaki bir nesilin babası Vicenza hastanesinde ve durumu ciddiyetini koruyor. Böyle yeteneklerin dünyaya çok ender geldiği ve sonsuz saygı duyulması gerektiği kanaatindeyim. Ciddiyim. Brass'ın anısına bir festival düzenlemeyi de düşünmekteyim. Haftasonu Moda Cafe'de başlayacak olan festivalde Lola, Monella ve Paprika gibi kimileri için rahatsız edici ama kimileri içinse birer şaheser olan filmleri göstermeyi planlıyorum. Herkesi beklerim.